Του «Πραγματικού» λόγου χάρη, που σ’ έσχατη ανάλυση είναι άσκοπο να το προϋποθέτεις, γιατί σημειωτέον, πως όσες υποθέσεις κι αν επισωρεύσεις, η απόδοση είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ: «αν υπάρχουν βωμοί, υπάρχουν και θεοί» (τότε, δηλαδή, γιατί να το υποθέσεις; Μόνο που ’μπαινες συχνά στον πειρασμό να ρωτηθείς: Υπάρχουν; Πού ’ναι τους λοιπόν;)
« Ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἄν ἦμεν» (στα πιο πολλά οι πιο πολλοί από μας δεν είμαστε όμοιοι τοῖς τυφλοῖς; Γιατί λοιπόν «ἄν ἦμεν»;)
![]()
θέλεις ή δεν θέλεις –ποιος το θέλει;-
πεθαίνεις τελικά).
Πρόκειται στην ουσία για το είδος
«της απλής σκέψης του λέγοντος»
που είναι απλή σκέψη του λέγοντος
είτε σπουδαία είτε ασήμαντη
σχήμα λόγου
προϋπόθεση του βρόντου
με ευκτική δυνητικήστην απόδοση.
Άντε τώρα, να ’βρεις προκοπή
πήγαινε πιο πέρα
κέρδισε λίγο χώρο –αν είναι δυνατό-
μ’ επιχειρήματα ευκτικής δυνητικής.
Προς το παρόν λοιπόν
για οτιδήποτε άλλο
ούτε λόγος πια.
Μαγκώσαμε το κόμμα της υπόθεσης
του Απραγματοποίητου.
Ούτε στην απόδοσή του καν δεν προχωρήσαμε
που όσο και να ’ναι
ανοίγει κάποιες προοπτικές.
Εκεί και μείναμε
Στο μαύρο –ξέρετε- στο μαύρο,
μονάχα σ’ αυτό.
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινονούντα e-δοχεία»:
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το… διαδίκτυονα εύχεσαι να είναι Φαύλος ο Κύκλοςγεμάτος ιστολόγια κάθε λογής με λέξεις-εικόνεςυπεροψίας και μέθηςκαι προπαντός με κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων… σαν έτοιμη από καιρό μια κάποια λύση ηδονικών μυρωδικών
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Το αντίθετό του: το ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΟέμενε και μένει απραγματοποίητο… Παίζαμε με τις λέξεις και το λέγαμε και το ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αλλά όπως και να το ’λεγες ποιο θα ήταν το όφελος να επαναλαμβάνεις: «Εἰ μή φῶς εἴχομεν …»!Φως είχομεν και φως όμως δεν είδαμε ποτέ (εκτός από το μαύρο ξέρετε, το μαύρο και μονάχα αυτό). Η απόδοσή του οριστική δυνητική. Πιθανός δυνητική, μα οριστική; Καθόλου.
Αόριστη απολύτως, τουναντίον:« Ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἄν ἦμεν» (στα πιο πολλά οι πιο πολλοί από μας δεν είμαστε όμοιοι τοῖς τυφλοῖς; Γιατί λοιπόν «ἄν ἦμεν»;)
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Μετ ά το ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟ.
Ε, από προσδοκίες, τίποτε άλλο.Εξ άλλου αυτές
είτε με οριστική ενεστώταστην απόδοσηείτε με μέλλοντα
έχουνε καταντήσει – αν δεν ήταν από πάντα-μια διαπίστωση
που «επαναλαμβάνεται εις το διηνεκές»:«Ἤν ἐγγύς ἔλθῃ θάνατος, οὐδείς βούλεται θνῄσκειν».
(δηλαδή πεθαίνεις,θέλεις ή δεν θέλεις –ποιος το θέλει;-
πεθαίνεις τελικά).
Πρόκειται στην ουσία για το είδος
«της απλής σκέψης του λέγοντος»
που είναι απλή σκέψη του λέγοντος
είτε σπουδαία είτε ασήμαντη
σχήμα λόγου
προϋπόθεση του βρόντου
με ευκτική δυνητικήστην απόδοση.
Άντε τώρα, να ’βρεις προκοπή
πήγαινε πιο πέρα
κέρδισε λίγο χώρο –αν είναι δυνατό-
μ’ επιχειρήματα ευκτικής δυνητικής.
Προς το παρόν λοιπόν
για οτιδήποτε άλλο
ούτε λόγος πια.
Μαγκώσαμε το κόμμα της υπόθεσης
του Απραγματοποίητου.
Ούτε στην απόδοσή του καν δεν προχωρήσαμε
που όσο και να ’ναι
ανοίγει κάποιες προοπτικές.
Εκεί και μείναμε
Στο μαύρο –ξέρετε- στο μαύρο,
μονάχα σ’ αυτό.
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινονούντα e-δοχεία»:
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το… διαδίκτυονα εύχεσαι να είναι Φαύλος ο Κύκλοςγεμάτος ιστολόγια κάθε λογής με λέξεις-εικόνεςυπεροψίας και μέθηςκαι προπαντός με κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων… σαν έτοιμη από καιρό μια κάποια λύση ηδονικών μυρωδικών
Οι λέξεις που έντυσαν την εικόνα του Ποιήματος είναι από την ποιητική συλλογή του Σταύρου Βαβουρη ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΓΚΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ ΕΡΧΟΜΑΙ (ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΤΕΡΧΟΜΕΝΟΣ) με μια εικαστική σύνθεση ανάμεσα στις λέξεις να εγκιβωτίζει ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΟΥΡΑΝΟΥ - για την αντιγραφή: : Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος
