Μεγάλη του Πιλάτου σχολή: «Νίπτω τας χείρας» και άλλοι Υποκριτές και Φαρισαίοι, Υπουργοί «παιδείας» μνημονίων «ανθρωπισμού»!
![]()
«Τούτη η χώρα που παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους…» (Νίκος Καρούζος)…
«Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει έστω κι ένας εκπαιδευτικός/ παιδαγωγός που θα ήθελε, στο όνομα ενός στενά κλαδικού αιτήματος, να παίξει με την αγωνία χιλιάδων παιδιών και των οικογενειώντουςκάνοντας απεργία στη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων» (τρέχων Υπουργός Παιδείας, που, ίσως το όνομά του να σωθεί σε κάποια κατάστιχα της Ιστορίας)
Η βαρύγδουπη αυτή δήλωση του Υπουργού Παιδείας ερέθισμα για μια Ιδέα, που θα διαμορφώσει το φετινό θέμα κρίσεως στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας (Έκφραση/ έκθεση):
«Χρειάζεται, άραγε, να καλπάζει η φαντασία των νέων σήμερα, για να συλλάβει την ευκολία με την οποία ο δίκαιος λόγος της παιδείας και του ανθρωπισμού «μεταμορφώνεται» σε τιποτένιο και φτηνό επικοινωνιακό παιχνίδι, όταν, μάλιστα, εκστομίζεται με περισσή σοβαροφάνεια και απύθμενο στόμφο από τα χείλη κάποιου που με πόνο ψυχής (βεβαίως, βεβαίως)ψήφισε νόμους και διατάξεις μνημονίων και άλλες τόσες νομοθετικές πράξεις,παρακαλώ, με σοφία «Αθηνάς», θεωρώντας εντελώς θεμιτές τις παράπλευρες απώλειες εκατομμυρίων ανέργωνκαι τυχαίες τις χιλιάδες αυτοκτονίεςανθρώπων, που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν να μην έχουν στον ήλιο μοίρα και θέλησαν, με αυτό τον τρόπο να σώσουν λίγη από την αξιοπρέπεια τους; Κατά τα άλλα, η αγωνία των παιδιών και των οικογενειών τους τον… μάρανε, αυτόν και όλους τους ομοίους του!!!
«μας γέρασαν προώρως, Γιώργο το κατάλαβες;»
«μας γέρασαν προώρως, Γιώργο το κατάλαβες;» («περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες. Και τα κουπιά χτυπούσαν το χρυσάφι του πελάγου»)
Σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα προχωρήσει η κυβέρνηση. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.
Είναι βέβαιο πως, αυτές τις μέρες, πολλά θα ακουστούν για τους εκπαιδευτικούς, τίποτε όμως για την ίδια την Παιδεία. Θα θρηνούνε οι βολεμένοι στα τηλεπαράθυρα για την «ομηρία των μαθητών και των οικογενειών τους» , πουθενά όμως δεν θ’ ακουστεί τίποτε για την απελπισία των μαθητών που ετοιμάζονται να εξεταστούν. Των μαθητών που δεν ελπίζουν σε τίποτε, βλέποντας τις σπουδές που πάντα ονειρεύονταν να μην είναι ικανές να τους προσφέρουν ούτε μία θέση εργασίας ή, ακόμη περισσότερο, τη δυνατότητα για μια κάπως πιο γλυκιά ζωή και τα πανεπιστήμια να παράγουν καθημερινούς επισκέπτες των γκισέ του ΟΑΕΔ. Των μαθητών που συμβιβάστηκαν με τ’ αποστειρωμένα σχολικά βιβλία, αποστήθισαν τις αποσυνδεδεμένες από κάθε πρακτική εφαρμογή γνώσεις και τώρα ετοιμάζονται να ανταγωνιστούν χιλιάδες συνομήλικους τους, μ’ έναν καθηγητή σε ρόλο ασφαλίτη πάνω απ’ το κεφάλι τους και με το άγχος να τους να σφίγγει τα πνευμόνια. Ο κάθε μαθητής, σε κάθε γωνιά της χώρας, αναρωτιέται αυτές τις μέρες: «αξίζει να κουραστεί κανείς γι’ αυτό το όνειρο»;Τα όνειρα των μαθητών, τα όνειρα των εκπαιδευτικών, τα όνειρα των γονέων, δεν είναι από άλλο παραμύθι. Ο μαθητής έχει ανάγκη έναν δάσκαλο δημιουργικό, που μπαίνει στην τάξη χωρίς να δέχεται τις τρικλοποδιές του Κράτους. Ο δάσκαλος χρειάζεται τον μαθητή που θα είναι ελεύθερος να αλληλεπιδράσει με τη νέα γνώση, που θα συνδιαμορφώσει το σχολικό πρόγραμμα, που θ’ αναζητήσει την ικανοποίηση των ενδιαφερόντων του. Ο γονιός χρειάζεται ένα σχολείο που θα προσφέρει στο αναπτυσσόμενο παιδί, όλες τις αναγκαίες κοινωνικές, γνωστικές, συναισθηματικές δεξιότητες.
Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα γίνει μόλις επιδοθεί η απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις εξετάσεις, αν και υπήρξε η σκέψη να επιστρατευθούν οι καθηγητές πριν ανακοινώσουν την απεργία και να επιστρατευθούν και οι μαθητές και να δώσουν Πανελλαδικές σήμερα -όλα τα μαθήματα-, ώστε να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Εν τω μεταξύ, όλα τα καθεστωτικά ξεπουλημένα σκυλιά των ΜΜΕ επιτίθενται με λύσσα στους εκπαιδευτικούς και μιλάνε για το δικαίωμα των παιδιών να δώσουν εξετάσεις για να περάσουν σε πανεπιστήμια που μοιράζουν χαρτιά χωρίς κανένα αντίκρυσμα και να οδηγηθούν στην ανεργία ή στην σκλαβιά.
Φυσικά, τα δικά τους παιδιά πάνε σε ιδιωτικά σχολεία και σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν στο εξωτερικό γιατί δεν καταδέχονται να τα στείλουν μαζί με τα υπόλοιπα για τα οποία κόβουν φλέβες αυτές τις ημέρες, αν και στην πραγματικότητα τα έχουν γραμμένα στ’ αρχίδια τους.
Και όλοι μιλούν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις -σαν οι εξετάσεις να είναι ο προορισμός της εκπαίδευσης και όχι η μόρφωση-, και κανείς δεν λέει πως όλο το σύστημα της εκπαίδευσης είναι εντελώς για τον πούτσο, αφού κατάφεραν να μετατρέψουν τους δασκάλους σε υπαλληλάκους και τους μαθητές σε ζόμπι.
Οι δάσκαλοι είναι αυτοί που χτίζουν μια ανθρώπινη κοινωνία, κάνουν το σημαντικότερο -μαζί με τους γιατρούς- λειτούργημα, αλλά τους έκαναν αξιολύπητα ανθρωπάκια που αναγκάζονται να γίνουν αρπακτικά για να επιβιώσουν, ενώ όσοι αρνούνται να υποταχθούν στα κελεύσματα των καιρών και τους νόμους της αγοράς, και προσπαθήσουν να παραμείνουν άνθρωποι και Δάσκαλοι, θα σαλτάρουν ή θα πεθάνουν πριν από την ώρα τους από τους καρκίνους.
Κι αντί μια ολόκληρη κοινωνία να είναι στα κάγκελα και να στέκεται στο πλευρό των εκπαιδευτικών με τους οποίους τα παιδιά τους περνάνε περισσότερο χρόνο απ’ ότι με τους ίδιους -και, άρα, είναι προς το συμφέρον σου, φτωχέ μαλάκα, αυτοί οι άνθρωποι να ζουν αξιοπρεπώς-, ακούς να αναπαράγονται σχεδόν από όλους οι απίστευτες μαλακίες των ξεπουλημένων τηλεδημοσιογράφων για τις λίγες ώρες που δουλεύουν οι καθηγητές, λες και δεν πήγαμε όλοι στο σχολείο και δεν ξέρουμε από τη δική μας εμπειρία πως δάσκαλοι και καθηγητές δεν έχουν μόνο τις ώρες διδασκαλίας αλλά ένα σωρό άλλες εργασίες και υποχρεώσεις μέσα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι τους.
Και αυτοί που είναι άνεργοι είναι έξαλλοι με τους καθηγητές που τολμούν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ κι αυτοί που έχουν ακόμα δουλειά είναι επίσης έξαλλοι που οι καθηγητές τολμούν να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά δεν πειράζει, αφού, όταν θα είναι όλοι άνεργοι, δεν θα απεργεί κανείς και θα είναι όλοι οι Έλληνες ευχαριστημένοι.
Και η κάθε επαγγελματική και κοινωνική ομάδα παίζει το παιχνίδι του σάπιου συστήματος και στρέφεται κατά της άλλης και προσπαθεί να την τραβήξει κι αυτήν προς τα κάτω, αντί να ακολουθήσει αυτήν που δίνει τον αγώνα της για αξιοπρέπεια. [ΠΗΓΗ: http://pitsirikos.net/ ]
Αλλά εγώ, φτωχέ μαλάκα, που στη ζωή μου, εκτός από τους γονείς μου, δεν αγάπησα κανέναν όσο αγάπησα πέντε έξι Δασκάλους που με ξεστράβωσαν και μου άνοιξαν πόρτες και παράθυρα και προσπάθησαν να με πείσουν πως έχω κι εγώ κάποια αξία σε αυτή τη ζωή -και θα τους είμαι αιώνια ευγνώμων γι’ αυτό- έχω να σου πω πως, όταν σε έκαναν να πιστέψεις πως ένας Δάσκαλος είναι ένας ξεφτίλας και ένας τίποτα μπροστά στους οικονομικούς νταβατζήδες, τους Πρετεντέρηδες, τα ξέκωλα και τα λαμόγια που έχουν κατακλύσει τον τόπο, τελείωσες σαν άνθρωπος.Οπότε, ζήσε τώρα μέσα στη σκλαβιά και στον βούρκο, και ρίξε εκεί και τα παιδιά σου που τόσο πολύ τα αγαπάς.
Εγώ θα είμαι πάντα με τους Δασκάλους γιατί μου έδειξαν τον ουρανό.
Παράλληλο κείμενο: μέχρι πότε θα προσβάλετε τη νοημοσύνη μας τόσο βάναυσα;
Οι λιμενεργάτες δεν πρέπει να απεργούν το καλοκαίρι. Οι φύλακες των μουσείων δεν μπορούν να απεργούν την τουριστική περίοδο. Οι οδοκαθαριστές και οι αστυνομικοί δεν πρέπει να απεργούν γενικώς. Οι καθηγητές δεν πρέπει να απεργούν στην αρχή, στο μέσο ή στο τέλος της σχολικής χρονιάς και σίγουρα όχι στις εξετάσεις. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας δεν μπορούν να απεργούν τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα γιατί ενοχλούν τους ντόπιους αλλά ούτε και το καλοκαίρι γιατί ενοχλούν τους τουρίστες.
Δεν έχει σημασία φυσικά αν οι λιμενεργάτες και οι φύλακες πεινάνε. Δεν μας ενδιαφέρει το ξεπούλημα της εκπαίδευσης, η διάλυση των σχολείων. Δεν ασχολούμαστε με το γεγονός ότι το ισχυρό ευρώ σας, διέλυσε την τουριστική βιομηχανία της χώρας (μαζί με κάθε βιομηχανία).
Γιατί ντρέπεστε; Πείτε το καθαρά. Θέλετε οι απεργίες να είναι εκτός νόμου όπως συνέβαινε σε τόσα και τόσα αυταρχικά καθεστώτα - από το δουλοκτητικό σύστημα της Ρώμης μέχρι την πρώην ΕΣΣΔ.
Διαφορετικά απλώς δεν έχετε ακούσει ποτέ τι είναι απεργία. Γιατί μια απεργία που δεν ενοχλεί το κοινωνικό σύνολο, με στόχο να προκαλέσει αναταραχή στην καθημερινότητα και μέσω αυτής να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση, απλώς δεν είναι απεργία.
Μπορούμε φυσικά να φοράμε περιβραχιόνια ή να κρατάμε την αναπνοή μας ή ότι άλλο μας ζητήσετε αλλά αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Πραγματικά όμως γιατί σας είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτείτε ότι απαγορεύετε τις απεργίες;
Όταν ζητούσατε κατάργηση του Συντάγματος, απαγορεύσεις κυκλοφορίας και συνάθροισης πολιτών δεν είχατε πρόβλημα.
Όταν οι αγαπημένοι σας πολιτικοί ζητούσαν να κατέβει ο στρατός για να σφαγιάσει την νεολαιίστικη εξέγερση του 2008, το είπατε καθαρά.
Όταν καταστρατηγείτε εργασιακά δικαιώματα που κερδήθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα πάλι δεν ντραπήκατε να το εκστομίσετε.
Γιατί λοιπόν αυτό το σκάλωμα με τις απεργίες; Τραπεζική δικτατορία έχετε ότι θέλετε κάνετε. Ούτως η άλλως το ελεγχόμενο από εσάς σύστημα δικαιοσύνης κρίνει τις περισσότερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων παράνομες και καταχρηστικές (διαβάστε την σχετική έρευνα του καθηγητή Α. Καζάκου). Οπότε τι ζόρι τραβάτε;
Μόνο σας εκλιπαρούμε, μαζέψτε τα παπαγαλάκια σας και τα σκυλιά της ενημέρωσης που ξελαριγκιάζονται κάθε βράδυ για τα δίκαια αιτήματα των απεργών καθηγητών, οι οποίοι όμως δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν στις πανελλαδικές.
Εμείς δεν σας είπαμε και τίποτα όταν ανακεφαλαιοποιήσατε τις τράπεζες, από τις οποίες πληρώνονται οι παχυλοί μισθοί τους, ούτε γκρινιάξαμε όταν περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι μεταφέροντας και τους διαφημιστές τους.
Εσείς γιατί πρέπει να προσβάλλετε τη νοημοσύνη μας σε καθημερινή βάση;
[ΠΗΓΗ: Αρης Χατζηστεφάνου
Υ.Γ Καθώς έγραφα αυτές τις γραμμές ανακοινώθηκε ότι η ανεργία των νέων στην Ελλάδα έφτασε το 64.2%. Αλλά είναι η απεργία των καθηγητών που σκοτώνει τα όνειρα των παιδιών σας.]
«Και προ ολίγου ήταν Άνοιξη. Με πέντε ήλιους στο προσκέφαλο. Παρά ταύτα αιφνιδίως ο καιρός προμηνύεται κακός. Ο κακός του ο καιρός! Δεν υπολογίζω το μετεορολογικό δελτίο. Ποτέ δεν με βοήθησε στην πλοήγηση του σκάφους. Νερά του Ανέμου είναι και ανεμοδέρνονται. Δουλειά τους είναι. Δουλειά μου είναι ένα φτερό στον άνεμο κι ένα κερί αναμμένο. Θαλασσοταραχή υπάρχει παντού. Οι ανοιχτές θάλασσες δεν είναι πιο επικίνδυνες από τις άλλες. Τι να σταθμίσεις; Η υπόληψη βυθίζεται τελευταία. Επιπλέει η θέληση. Η απόφαση κρατάει τιμόνι… Τίποτα δεν προδικάζει την έκβαση. Τα απόνερα βάζουν άλλο γρίφο στο τραπέζι… Η σωστή κίνηση θ’ αλλάξει την παλίρροια. Αλλιώς ναυαγείς στο λιμάνι. Καλός καιρός είναι όταν το αποφασίσεις. Η σχεδία έχει σχέδια! (Τατιάνα Καρύδη, Καιρικά Φαινόμενα)