Μικρά δύστυχα τρίστιχα με πολύ μεγάλο τίτλο απλής συνωνυμίας με την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: γυναίκα σε στάση φαύλης αναμονής άκρατη ποζάρει στη δίνη της παρομοίωσής της με επιμύθιο λέξεις της Σιωπής
[επικεφαλής (από)στροφή]:
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Ούρλιαξε σαν έτοιμος από καιρό της λαγνείας σου τον τελευτώντα ρεμβασμό
(σε ποιον ιστό του μέλλοντος σκύβαλο παραλήρημα)
Γαλάζιοι πόθοι με την περαστική ματαιοδοξία τους, πείσματα νηπενθή στη μισάνοιχτη ρέμβη τους
μαινάδα αμέτρητες φορές και ποίημα μία
Απ’ το ένα σου το αφτί φωνήεντα γκρενά απ’ το άλλο μου τι αφτί προσήκον κόκκινο ανοιχτό ανάσκελα προσήκει
σε μαύρο φιλμ βουβό………………
Με καραβιές εξώφυλλου τρέχοντος ερωτισμού εν ριπή οργασμού σε δίψασα ξανθό κρασί
θα φτάσει στο σμαράγδι του υο υπονοούμενο-
Αίρων μεσίστιες ερωτήσεις αμφίστομο ερήμην πάντα
Λαιστρυγόνες κύκλωπες onlineστο P.C. μου
Δεύτε πολύπλαγκτον σπασμό λαξευμένο πολύτροπα σε φλοίσβο αυτοσαρκασού
στα συμφραζόμενα χρυσής ανταύγειας ονείρου
μικρό άσπρο πανί πόθου σεργιανίζει
αμφιβολία δρυοκολάπτης κυκλάμινου
Πλην ο αφαλός της μοναξιάς υποτελούς αιδοίου ομοιοπαθητική αναμόχλευση εκείνης της κόκκινης πεταλούδας των αγρών με τα φτερά της καστανιέτες στο χορό των λουλουδιών
σιωπή και ποίηση εικόνες χιαστί
Προτού να είσαι σε θέση να διαλέξεις άκλιτες λέξεις απλώνεται άρδην ατέρμονο Ποίημα –μοναξιά παντάνασσα
έμαθα να κρύβω ό,τι πιο πολύ ποθώ – ό,τι κρύβω όλη η αλήθεια
ένας ειρμός Μεσσίας εν ριπή σέπαλου αίρει μεσίστιες απορίες Χρυσηίδων σιωπής!
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ,
μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑσε ξεγέλασε, πως φταίνε οι λέξεις, κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία…
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Απ’ το διερχόμενο ανοιχτό παράθυρο ξεπροβάλλει προσεχώς σαν το κυρίως θέμα ειδυλλιακό τοπίο νεκρής φύσης που με τους σταλακτίτες επικεφαλής σεληνιάζεται ανερμάτιστα με κιβωτό χρωμάτων
-3-
κύκνειοι κάλυκες αείφυλλων γυναικών
στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης του P.C. μου…(σε ποιον ιστό του μέλλοντος σκύβαλο παραλήρημα)
-4-
Άνοιξες διάπλατα τα πόδια
κραδαίνοντας τρυφερά ξεσπάσματα λέξεωνμαινάδα αμέτρητες φορές και ποίημα μία
-5-
χρώματα δισταγμοί συνηρημένοι
συν Αθηνά κι άλλες παρωπίδες «δήθεν»σε μαύρο φιλμ βουβό………………
-6-
όποιος μπαίνει στο μίσχο του ποιήματος
υγρός και θρύψαλο βαθύς και εύοσμος γυμνός μες την αχλή τουθα φτάσει στο σμαράγδι του υο υπονοούμενο-
-7-
πέρα βρέχει scrabbleνοημάτων μονόλογων
Χρυσηίδες στίχων συμπληγάδες λίμπιντοΛαιστρυγόνες κύκλωπες onlineστο P.C. μου
-8-
στα συμφραζόμενα χρυσής ανταύγειας ονείρου
μικρό άσπρο πανί πόθου σεργιανίζει
αμφιβολία δρυοκολάπτης κυκλάμινου
-9-
θα κυκλοφορήσω στα χέρια σου λευκός, οι παλάμες μου θα γιομίσουν άστρα;
το πράσινο φως της πιο μακρινής κατάφασης αργεί;σιωπή και ποίηση εικόνες χιαστί
-24-
δεσμώτης στον ίλιγγο της σκιάς των λέξεων
γυμνός από γραφή και έμπνευσηέμαθα να κρύβω ό,τι πιο πολύ ποθώ – ό,τι κρύβω όλη η αλήθεια
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, Νόστιμον ήμαρ για την Κολχίδα της Ποίησης, όπου αυτοσαρκάζοντας τον αδιέξοδο ποιητικό μου οίστρο, δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια μεταξένιων συνειρμών μήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις (όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια. Ένας στίχος που είναι να βγει… να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του.).
Χρυσόμαλλο Ιωβηλαίο e-Ρέμβης Δούρειος Ίππος για την άλωση των Λέξεων την 3η μέρα κατά τας γραφάς από μηχανής Θεών: διπλό ΚΛΙΚ, λοιπόν, στη μηχανή αναζήτησης των λέξεων του Ποιήματος (για την ανάγνωση όλης της συλλογής κλικ στην παρακάτω αποστροφή):
ένας ειρμός Μεσσίας εν ριπή σέπαλου αίρει μεσίστιες απορίες Χρυσηίδων σιωπής!
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ,
μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑσε ξεγέλασε, πως φταίνε οι λέξεις, κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία…