Για ένα γεύμα πάντα χρειάζονται μάρτυρες. Ας διευρύνουμε τους κύκλους μας αυτό τον κρύο αέρα της μελαγχολίας
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Διασκορπίζεται η λέξη
ηχεί σταθερά
τελειώνει άρα;
Και επιπλέον πρέπει να κάνεις
μια έξοχη πτώση
έξοχη πλην τίμια
γιατί ο καιρός των επίμονων περιπλοκών
έχει τελειώσει
Τελείωσε
Δεν φτάνει όμως
![]()
Η αρχική ώθησημιας πρωινής μελαγχολίας
Μια βιόλα στη μεμβράνη του βολβού
Το ίχνος σου υποχώρησεδιευρύνεται όλο
αυτό το ανομοιογενές κομμάτι της ζωής
ο ενικός σου εγγράφεται πληθαίνει εντός μου
Σε μια συσσωρευμένη νύχτα ανέπτυξα ταχύτητα
μία περίεργη αναστάτωση των προσχημάτων
μιαν ιδιότροπη βροχήστρίβει και χάνεται
Μια διαδικασία αυτοσυντήρησης
ελέγχει τις ποσοστώσειςκαι ελέγχεται
Ένα κόκκινο φως αποδιώχνει την ιδέα της νύχτας ασταμάτητα
ασταμάτητα
Μάχεται
προσδιορίζεται από τις παραμέτρους
Παγιδεύεταιφαντάζει μεγάλος
Σε ξεγελά το είδωλο της στο καθρέπτη
Το κοίλωμα το έναστρο των αναστεναγμών
ο ένας χρόνος που εισήγαγε τον άλλον
το επιχείρημα του
Σκοτεινιάζει
Παραμονεύεις τις λέξεις
υπάρχει ένα όνομα επίμονο
του δίνεις θέση
ζυγίσεις άνισα τα λόγια του
τα συλλαβίζεις μέχρι να ψοφήσει
αυτό
γλιστρά στο σώμα
Είναι κι ένας στενός χώρος που γκρεμίζεται
και μια εφήμερη στιγμή ζυγισμένη
Είναι κι ένα είδωλο που σέρνεται
σέρνεται
ακούει τα λόγια
όλα τα λόγια να πέφτουν
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινονούντα e-δοχεία»:
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Κάπως ανήσυχη επέστρεφε
μικρή ρωγμή και κύμα απαλόΔιασκορπίζεται η λέξη
ηχεί σταθερά
τελειώνει άρα;
Και επιπλέον πρέπει να κάνεις
μια έξοχη πτώση
έξοχη πλην τίμια
γιατί ο καιρός των επίμονων περιπλοκών
έχει τελειώσει
Τελείωσε
Δεν φτάνει όμως
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Η αρχική ώθησημιας πρωινής μελαγχολίας
Μια βιόλα στη μεμβράνη του βολβού
Το ίχνος σου υποχώρησεδιευρύνεται όλο
✿
Και θα ’πρεπε μια παύση σκοτεινή να αδρανήσειαυτό το ανομοιογενές κομμάτι της ζωής
ο ενικός σου εγγράφεται πληθαίνει εντός μου
Σε μια συσσωρευμένη νύχτα ανέπτυξα ταχύτητα
μία περίεργη αναστάτωση των προσχημάτων
✿
Πάνω στα πληγωμένα ρείθραμιαν ιδιότροπη βροχήστρίβει και χάνεται
Μια διαδικασία αυτοσυντήρησης
ελέγχει τις ποσοστώσειςκαι ελέγχεται
Ένα κόκκινο φως αποδιώχνει την ιδέα της νύχτας ασταμάτητα
ασταμάτητα
Μάχεται
προσδιορίζεται από τις παραμέτρους
✿
Παιδεύεταιένας μεγάλος κύκλος από λέξειςΠαγιδεύεταιφαντάζει μεγάλος
✿
Υπάρχειμία ένταση στιγμής που διαρκείΣε ξεγελά το είδωλο της στο καθρέπτη
Το κοίλωμα το έναστρο των αναστεναγμών
ο ένας χρόνος που εισήγαγε τον άλλον
το επιχείρημα του
Σκοτεινιάζει
Παραμονεύεις τις λέξεις
✿
Όμως ανεξάρτητααπό τι μένει στο τέλοςυπάρχει ένα όνομα επίμονο
του δίνεις θέση
ζυγίσεις άνισα τα λόγια του
τα συλλαβίζεις μέχρι να ψοφήσει
αυτό
✿
Είναι ένα φως που κάνει τη πτώση βαθύτερηγλιστρά στο σώμα
Είναι κι ένας στενός χώρος που γκρεμίζεται
και μια εφήμερη στιγμή ζυγισμένη
Είναι κι ένα είδωλο που σέρνεται
σέρνεται
ακούει τα λόγια
όλα τα λόγια να πέφτουν
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινονούντα e-δοχεία»:
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το… διαδίκτυονα εύχεσαι να είναι Φαύλος ο Κύκλοςγεμάτος ιστολόγια κάθε λογής με λέξεις-εικόνεςυπεροψίας και μέθηςκαι προπαντός με κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων… σαν έτοιμη από καιρό μια κάποια λύση ηδονικών μυρωδικών
Οι λέξεις που έντυσαν την εικόνα του Ποιήματος είναι από ανέκδοτη συλλογή του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΡΤΙΝΟΥ (όπως αναρτήθηκαν στο ιστολόγιο του ΛΕΞΗΜΑΤΑ) με μια εικαστική σύνθεση ανάμεσα στις λέξεις να εγκιβωτίζει ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΟΥΡΑΝΟΥ - για την αντιγραφή: : Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος
