Έτσι καθώς ο κατήφορος οδηγεί σταθερά στο βυθό υπάρχουν μικροί απροσδόκητοι λόφοι, ασήμαντα υψώματα που καθώς τα περνάς αισθάνεσαι για μια στιγμή πως ανεβαίνεις
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Δεν χρειάζεται να απελπίζεται κανείς επειδή δεν μπορεί να βρει χρυσάφι για τα δάχτυλα της αναδυομένης. Βάψε το πρόσωπο με καρβουνόσκονη κι άσε να σε θαμπώσουν τα καθρεφτάκια των εξερευνητών. Ή ανέβα με τα πόδια – κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει η διακοπή του ηλεκτρικού.
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Ό,τι υπάρχει υπάρχει σωστά, ακόμα και οι γαζέλες έχουν νόημα. Η γη γυρίζει με καυτούς ιμάντες και στη Λετονία (ή μήπως στη Λιθουανία;) τρώνε τριαντάφυλλα και μέλι για πρωινό. Σκέψου τα δάση. Τα σώματα είναι δένδρα και μέσα από τα άσπρα φύλλα η νύχτα τρυφερή και αθέατη κόβει τους ώριμους καρπούς. Ας αγαπήσουμε ό,τι πρέπει ν’ αγαπήσουμε. Λ.χ.τη γκρίζα σιγανή βροχή. Ή το λαιμό μιας γυναίκας. (Δε θυμάμαι ποιος το είπε: «ο έρωτας είναι μια πόρτα δίχως πόμολο». Με άλλα λόγια: μας λούζει ένα δυνατό γαλάζιο φως από σβησμένα άστρα). Ας κολυμπήσουμε χωρίς βατραχοπέδιλα στην αρυτίδωτη σιωπή. Ας πλανηθούμε στις πιο απόμακρες ανεμώνες. Αλλά κυρίως: ας επιστρέψουμε όπως πρέπει να επιστρέφουμε. Θριαμβευτές. Κορνάροντας δαιμονισμένα.Οι λέξεις που έντυσαν την εικόνα του Ποιήματος είναι από το ποίημα του Νάσου Βαγενά Η ΝΥΧΤΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ για την αντιγραφή Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος
