Πρώτα βγάζει το πουκάμισο, μετά το αστραφτερό χαμόγελο, έχει σειρά η φούστα, ύστερα το μεσοφόρι από δαντέλα. Ντύνεται ολόκληρη το κόκκινο κραγιόν. Έξω η νύχτα βάφει με πινέλο μαύρο το σκοτάδι της
ΛΕΖΑΝΤΑ (Το φιλί)
Αν μ’ αφήσεις
να αγγίξω τον πυρήνα σου
καυτό δαμάσκηνο με φλέβες
(πούπουλα χιονιού
οι στεναγμοί σου)
τότε κι εγώ θα σου χαρίσω
κάτι μικρό και εύθραυστο
σαν σπασμένη φτερούγα πουλιού
σαν ένα «αν» που δεν ξέρει να πετάξει
κάτι αθώο και παλιό
που εκατό χρόνια κοιμάται στα χείλη μου
μέχρι εσύ να το ξυπνήσεις
ΕΡΩΤΑΣ
Και τότε έρχεται το τέλος
(πριν προλάβει αχνιστή η επόμενη αρχή)
με εκείνη τη μεγαλοπρέπεια
του αμετάκλητου
ανέγγιχτου για πάντα κομματιού,
από στιλπνό σκοτάδι
που με κυριεύει.
Ο ΛΥΚΟΣ
Τρώγαμε ήσυχα τη σούπα μας
αυτός κι εγώ,
οι δυο μας, μόνοι.
Έξω χιόνι, μέσα σιωπή.
Ένα ρολόι, ρυθμικά θάβει το χρόνο.
Ξάφνου ακούγεται ουρλιαχτό
και έξω από το τζάμι
βλέπω να χάσκει
το στόμα ενός λύκου
σάλια και αίμα.
Πίσω από το γυαλί
ακούω την ανάσα να κοχλάζει
μυρίζω τη λαχτάρα του.
Πριν ο άνδρας προλάβει ν’ αντιδράσει,
ένα προς ένα πετάω όλα μου τα ρούχα
την πόρτα ανοίγω
κι αφήνομαι γυμνή να με ξεσκίσει.
[ΠΗΓΗ: Χλόη Κουτσουμπέλη, επιλογές στίχων από ποιήματα που περιέχονται στη συλλογή Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ – εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 2009]
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινωνούντα e-δοχεία»
Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος FlyingLibidoWith AUkulele- κ ARTά SOS(από το Κάρτας και Τάσος) www.afterzed.gr/kartas