Είχε στολίσει το τραπέζι με νυμφικούς πέπλους τριών κορασίδων, εκ των οποίων η μία παρέμενε παρθένος. Ευθύς μετά το στόλισμα έβγαλε τις μεταξωτές της κάλτσες και περίμενε την άμαξα που θα της έφερνε τους ίππους…
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Δεν ήτο ήρως (το συναίσθημά του, του θύμιζε πτώσεις μήλων). Ήτο απάνθρωπος (ήσθάνετο τον κόσμον ιδικόν του, μα πικρότατον). Ήτο ήρως αλλά απάνθρωπος –σαν άνθρωπος που συνθλίβει μια μέδουδα με το πόδι
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Η νέα είχε ξυπνήσει με το διπλό το φίλημα. Άλλωστε δεν εκοιμάτο αληθινά. Υπεκρίνετο μόνον πως υπνώττει. Η συγκίνησις της ήτο τόση, που την εξέφραζε και η σιωπή της. Μόλις έκλεισε η πόρτα, σηκώθηκε απελπισμένη και πλησίασε στο παράθυρο. Αδελφός και πλήθος είχαν εξαφανιστεί και το κενόν του δρρόμου έμοιαζε πολύ με την οξύτατη φωτοχυσία του πρωινού. Τότε η νεάνις ξέσχισε την μπλούζα της και τους μαστούς της και φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής της: «Τι κρίμα που με λένε Αμαλία»! Έπειτα έκλεισε το παράθυρο.
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινονούντα e-δοχεία»:
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το… διαδίκτυονα εύχεσαι να είναι Φαύλος ο Κύκλοςγεμάτος ιστολόγια κάθε λογής με λέξεις-εικόνεςυπεροψίας και μέθηςκαι προπαντός με κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων… σαν έτοιμη από καιρό μια κάποια λύση ηδονικών μυρωδικών
Οι λέξεις που έντυσαν την εικόνα του Ποιήματος είναι από τα ΓΡΑΠΤΑ ή τη την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ του Ανδρέα Εμπειρίκου με μια εικαστική σύνθεση ανάμεσα στις λέξεις να εγκιβωτίζει ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΟΥΡΑΝΟΥ - για την αντιγραφή: : Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος