Αγγίζει η Παλάμη το Μηρό και δένονται τα Σπλάχνα. Και οι στομωμένες λάμες μαχαιριών μοναδικά τεκμήρια του πάθους. Γιατί, ανώδυνα δεν δέονται οι μοίρες. Αναίμακτα δεν μπαίνεις στον παράδεισο.
![]()
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Στο χάδι πρέπει να λυγίζουν πλατάνια. Να σπάνε οι φλέβες των χεριών και να τρίζουνε οι μνήμες. Δεν λογίζονται αγγίγματα δίχως μελανιές, μπουρίνια βουβά από αστραπόβροντα.
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Στον ίσκιο του να σέρνονται σαράντα δαίμονες και τρεις στρατιές αγγέλων. Σε κάθε άγγιγμα να διαλύονται οι μεσοτοιχίες των κόσμων. Του εδώ και του επέκεινα. Να μην γνωρίζει ώρες και εποχές. Οι μήνες να λογίζονται λεπτά και οι σκοτεινοί χειμώνες, παραδεισένια καλοκαίρια. Να γλιστράει πάνω στο κορμί ίδιο με λιωμένο ατσάλι. «Σε καίω»να ρωτάει; «με τσουρουφλίζεις»,να παίρνει απάντηση και να σκάβει χαρακιές πάνω στο δέρμα, ενθύμια μιας νύχτας, εικόνες μιας ζωής.
Στο χάδι πρέπει να λυγίζουν πλατάνια.
Να σπάνε οι φλέβες των χεριών και να τρίζουνε οι μνήμες. Δεν λογίζονται αγγίγματα δίχως μελανιές, μπουρίνια βουβά από αστραπόβροντα. Οι χαρές γίνονται χάρες και τα δάχτυλα βυθομετρούν τον πόθο. Ψηλαφούν και αναμετριούνται με τον σφυγμό του άλλου. Αγγίζει η παλάμη τον μηρό και δένονται τα σπλάχνα. Και οι στομωμένες λάμες μαχαιριών μοναδικά τεκμήρια του πάθους.
Γιατί, ανώδυνα δεν δένονται οι μοίρες
Αναίμακτα δεν μπαίνεις στον παράδεισο
Στο χάδι πρέπει να λυγίζουν πλατάνια.
Να σπάνε οι φλέβες των χεριών και να τρίζουνε οι μνήμες. Δεν λογίζονται αγγίγματα δίχως μελανιές, μπουρίνια βουβά από αστραπόβροντα. Οι χαρές γίνονται χάρες και τα δάχτυλα βυθομετρούν τον πόθο. Ψηλαφούν και αναμετριούνται με τον σφυγμό του άλλου. Αγγίζει η παλάμη τον μηρό και δένονται τα σπλάχνα. Και οι στομωμένες λάμες μαχαιριών μοναδικά τεκμήρια του πάθους.
Γιατί, ανώδυνα δεν δένονται οι μοίρες
Αναίμακτα δεν μπαίνεις στον παράδεισο
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινονούντα e-δοχεία»:
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το… διαδίκτυονα εύχεσαι να είναι Φαύλος ο Κύκλοςγεμάτος ιστολόγια κάθε λογής με λέξεις-εικόνεςυπεροψίας και μέθηςκαι προπαντός με κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων… σαν έτοιμη από καιρό μια κάποια λύση ηδονικών μυρωδικών
Οι λέξεις που έντυσαν την εικόνα του Ποιήματος είναι του Κυριάκου Γκαλένιου και αναρτήθηκαν στο ιστολόγιο BIBLIOTHQUEΤεθλασμένη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη με μια εικαστική σύνθεση ανάμεσα στις λέξεις να εγκιβωτίζει ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΟΥΡΑΝΟΥ - για την αντιγραφή: : Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος