Σ’ αυτό το σπίτι θα ’ρθουν λιγότεροι συγγενείς, θα ’ρθουν λιγότεροι φίλοι. Δεν θα το μάθουν καν πως μετακόμισα, δεν θα χτυπήσουν το κουδούνι. Τακτοποιώ τα πράγματα. Άλλο ένα άδειο σπίτι. Βιβλία, δίσκοι – άχρηστοι πλέον, μικροπράγματα, από μετακόμιση σε μετακόμιση έφτασαν ως εδώ. Από σπίτι σε σπίτι αναλογίζομαι, μετρώ, έχασα ανεπαίσθητα ανθρώπους που αγαπούσα. Η ανάμνηση απ’ τη μυρωδιά τους, η κουβέντα τους, έφτασε αλώβητη ως εδώ. Λίγες φωτογραφίες ανάμεσά τους ξετυλίγουν τη ζωή μου. Και ας μην μάθουν καν πως μετακόμισα. Κι ας μη χτυπήσουν το κουδούνι.Πρώτη μου μέρα στο καινούργιο σπίτι το κατέκλυσαν άνθρωποι που αγάπησα, που έχασα, και έφτασα ανεπαίσθητα μια μοναξιά πιο πέρα…
ΛΕΖΑΝΤΑ (Ποιητών και αγίων Πάντων)
Συγχώρεσέ με που σε ξέχασα
τις νύχτες που με τύλιξε ο έρωτας στα ακριβά του
τα βελούδα
κι αν σε ξεχνώ και τώρα
παραδομένη στα χάδια μέρας χαλαρής
ευφρόσυνες στιγμές του βίου λίγες.
Βλέπεις εσύ είσαι για τα δύσκολα
για τα τραχιά
τα ερημικά
τη μοναξιά, το φόβο
πέτρα που κρύβεται ο λαγός
ο κυνηγός
να ξαστοχήσει.
τις νύχτες που με τύλιξε ο έρωτας στα ακριβά του
τα βελούδα
κι αν σε ξεχνώ και τώρα
παραδομένη στα χάδια μέρας χαλαρής
ευφρόσυνες στιγμές του βίου λίγες.
Βλέπεις εσύ είσαι για τα δύσκολα
για τα τραχιά
τα ερημικά
τη μοναξιά, το φόβο
πέτρα που κρύβεται ο λαγός
ο κυνηγός
να ξαστοχήσει.
Τα τζην και τα μακώ
Καμμιά φορά γυρίζεις και θυμάσαι
όχι φορέματα που ντύθηκες
και καθρεφτίστηκες φιλάρεσκα
μες των αντρών τα μάτια,
μα κάτι ρούχα ταπεινά,
πού ’χες μ΄ αυτά τα χρόνια σου τα δεκαεννέα ντύσει
και πέσαν από πάνω σου αργά.
Η κοριτσίστικη ντροπή σου τα κρατούσε
και σώμα με σώμα δύσκολα
ο έρωτας νικούσε στο τρυφερό το πάλεμα.
Σώμα με σώμα
αίμα με αίμα
μέθαγε στα χέρια του το ξαφνιασμένο δέρμα
πήγαινε από πάνω σου να πέσει
και αυτό.
Τα τζην και τα μακώ
τα ταπεινά τα ρούχα γυρίζεις και θυμάσαι
το ρίγος του κορμιού
των δεκαεννιά χρονών
όχι φορέματα που ντύθηκες
και καθρεφτίστηκες φιλάρεσκα
μες των αντρών τα μάτια,
μα κάτι ρούχα ταπεινά,
πού ’χες μ΄ αυτά τα χρόνια σου τα δεκαεννέα ντύσει
και πέσαν από πάνω σου αργά.
Η κοριτσίστικη ντροπή σου τα κρατούσε
και σώμα με σώμα δύσκολα
ο έρωτας νικούσε στο τρυφερό το πάλεμα.
Σώμα με σώμα
αίμα με αίμα
μέθαγε στα χέρια του το ξαφνιασμένο δέρμα
πήγαινε από πάνω σου να πέσει
και αυτό.
Τα τζην και τα μακώ
τα ταπεινά τα ρούχα γυρίζεις και θυμάσαι
το ρίγος του κορμιού
των δεκαεννιά χρονών
[ΠΗΓΗ: Γιώτα Αργυροπούλου: Γεννήθηκε στους Κωνσταντίνους Μεσσηνίας. Σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα και εργάζεται στην Μέση Εκπαίδευση. Ζει στην Καλαμάτα. Έργα : «Τοιχογραφία της Άνοιξης», «Νερά απαρηγόρητα», «Διηγήματα», «Ποιητών και Αγίων Πάντων» To 2010 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ποιητική συλλογή «Διηγήματα»]
Νόστιμον Ήμαρ με Κλικ σε «συγκοινωνούντα e-δοχεία»
Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος FlyingLibidoWith AUkulele- κ ARTά SOS(από το Κάρτας και Τάσος) www.afterzed.gr/kartas